W tym punkcie zostawiam Cię samą, choć nasze cząstki podążają wspólnie.
Szerokiej drogi na Twej dalszej trasie.
Dedykuję Tobie.
Szerokiej drogi na Twej dalszej trasie.
Dedykuję Tobie.
Fakty ze światowej praherstorii. Mity dotyczące matek. Sąd rodzinny i zrzucanie skóry małej dziewczynki.
Dedykuję Poli Negri.
Dedykuję Poli Negri.
Artystyczne związki zawodowe. Praca czy „widzimisię”? Przemoc milczenia i bezprawie w świecie negatywnych emocji.
Dedykuję Joannie Witt-Jonscher.
Dedykuję Joannie Witt-Jonscher.
Miesiączki, seks i ten tajemniczy cykl. Cielesne tabu pierwszej połowy życia dziewczyny, nagły wymóg bycia seksi i sweet dream o byciu mężczyzną.
Matronat nad tym odcinkiem objął Festiwal Krwawnik: krwawnik.pl
Matronat nad tym odcinkiem objął Festiwal Krwawnik: krwawnik.pl
Niekończący się wewnętrzny spór pomiędzy tym co „pod publikę”, a tym co ze środka nas. Kilka wskazówek jak stać się celebrytą w świecie artystów konceptualnych. Na koniec krótka relacja z pokazu mód w świecie sztuki.
Dedykuję Wandzie Siemaszkowej.
Dedykuję Wandzie Siemaszkowej.
Chwila rozgrzewki, a tuż po niej seria ćwiczeń z życiowego planu treningowego.
Dziś w programie: salta w przód, kroki w tył, slow motion, skok w mówienie „nie” i jałowe chwile w trybie stand-by.
Dedykuję Klarze Auguście Dux.
Matronat nad tym odcinkiem objęło TrueMe: trueselftrue.me
Dziś w programie: salta w przód, kroki w tył, slow motion, skok w mówienie „nie” i jałowe chwile w trybie stand-by.
Dedykuję Klarze Auguście Dux.
Matronat nad tym odcinkiem objęło TrueMe: trueselftrue.me
W świat kobiecych przeszłości zanurzam się poprzez rodzinne przekazy.
Zmiany w relacjach galopują jak szalone dając wolną rękę i ocean możliwości. Pamięć ludzka ma jednak w swojej naturze zagięcia, niedokonane przeszłości, słabo uchwytne widma i majaki, które idealizują wspomnienia poprzez mgiełkę nostalgii.
Związki muzealne? Kamieniołom relacji? Czy kult indywidualizmu i emocjonalnej samowystarczalności? Jest z czego wybierać.
Dedykuję moim babciom.
Zmiany w relacjach galopują jak szalone dając wolną rękę i ocean możliwości. Pamięć ludzka ma jednak w swojej naturze zagięcia, niedokonane przeszłości, słabo uchwytne widma i majaki, które idealizują wspomnienia poprzez mgiełkę nostalgii.
Związki muzealne? Kamieniołom relacji? Czy kult indywidualizmu i emocjonalnej samowystarczalności? Jest z czego wybierać.
Dedykuję moim babciom.
Wybierz się wraz z Anną Niestatek na spacer ścieżkami kobiet po jej rodzinnej Bydgoszczy.
Twórczyni swoją wędrówkę rozpoczyna spod nieistniejącego już domu swojej nigdy niepoznanej prababki – Joanny, przemieszczając się do kolejnych punktów na mapie czasu i linii życia kobiety, artystki.
Twórczyni swoją wędrówkę rozpoczyna spod nieistniejącego już domu swojej nigdy niepoznanej prababki – Joanny, przemieszczając się do kolejnych punktów na mapie czasu i linii życia kobiety, artystki.